geç olsun hiç olmasın…never put an age limit on your dreams…
Japonya’da her yıl Eylül ayı üçüncü Pazartesi günü “Yaşlılara Saygı Günü-Keiro no Hi”, olarak milli tatil. Japonya 65 yaş üzeri en fazla insanın bulunduğu, 80 yaş üzeri Japon sayısının 10 milyonu, 100 yaşı aşanların ise 61.000 olduğu bir ülke. Ayrıca yaşam süresi, kadın ve erkek olarak en yüksek.
Durum böyle olunca, Japonya’dan yaşlılarla ilgili rekor haberlerinin gelmesi doğal. Japonlar başta olmak üzere, 100 yaş üzeri bazıları:
Ilgaz’daki Milli Park sahasındaki otelimize yerleşirken en çok heveslendiğim konu 2000 metrede büyük köknar ağaçları ve tertemiz havada koşmaktı. Ancak maalesef oteldeki yetkili bizi uyararak civarda ayı bulunabileceğinden ana yollardan fazla uzaklaşmamak gerektiğini söylemesi ile hayallerim biraz olsun sekteye uğradı. İlk gün Milli Park alanına giriş noktası ile otel arasındaki yolda iki tur atmak suretiyle ancak 10 kilometreyi tamamlayabildim. Gerçi çıkışlardaki eğim sayesinde parkur güçlük derecesi epey yükselmişti Okumaya devam et “60 yaşında…Ayı çıkabilü, daş düşebülü”
Çok gezenin çok şey görmesi ve öğrenmesi çok bilinen ve kabul görmüş bir olgudur. Çok gezmenin ve öğrenmenin sınırı olmadığı gibi görülen ve öğrenilen şeyler de okyanusta damla gibi kalmakta ne kadar fazla olduğu sanılsa da.
Bunu her yeni olayda yeniden görüyor insan. 
Ancak bu görme ve öğrenmenin ötesinde bazı olaylar karşısında insan hayrete düşüyor ve hayran kalıyor.Zamanın en güçlü olgusu İnternet sayesinde tesadüfen öğrendiğim Kastamonu yakınındaki “İzbeli Çiftliği”‘ne kahvaltı vesilesi ile uğradığımda bu deneyimlerden birini edinmiş oldum.
Okumaya devam et “80 yaş ötesi bir hayranlık abidesi…Sabiha İzbeli”
GERÇEK BİR KOŞU TUTKUNUYLA tanışmaya hazırolun. Cengiz Yardibi, bugüne kadar birçok meslekle haşır neşir oldu. Pek çok farklı spor dalını deneyimledi. Üç farklı lisans programı bitirdi ve şimdi, Türk Hava Kurumu Üniversitesi’nde İşletme üzerine doktorasını yapıyor. 60 yaşındaki Yardibi’nin bize ilham veren son icraatı ise, 15 Kasım’da Vodafone İstanbul Maratonu’nda yarışmaya hazırlanması. Üstelik doktorların kendisine defalarca “koşma, yürü” demesine rağmen.
İlk olarak, 2013 yılında maratoncu bir arkadaşının Ankara’da düzenlenen Gazi Koşusu’na katılma teklifiyle yarış serüvenine başlayan Yardibi, aslında sporla her zaman iç içeydi. Bugüne kadar futbol, tenis, yüzme ve güreş gibi sporlarla uğraşan Yardibi, “Yaş ilerledikçe sakatlık riskleri de artmaya başladı ve ben de sağlığımı korumak için koşuya yöneldim” diyor. İlk etapta 3,daha sonra 5, ardından 8 kilometre koşmaya başlayan Yardibi için bu spor bir anda vazgeçilmez bir tutkuya dönüştü. Okumaya devam et “60-100…Koşmanın Yaşı Yok”
Hep uzun mesafe bir koşu hayal ederdim. Bunun için memleketim olan Karabük’e 34 km uzaklıkta Mermer denilen yere kadar bir vasıta ile gidip, koşarak dönmeyi düşünürdüm. Bunun nedeni belki de 14 yaşında Deniz Lisesinden izne gelirken bu nokta artık eve geldiğimin habercisi olduğu için mi yoksa bu noktadan 16 km sonrası Türkiye’nin ilk tünellerinden birinden geçtiği için mi bilemiyorum. Okumaya devam et “60 yaşında… Bir hayali gerçekleştirmek”
Anne-babalara, “çocuğunuza kalıcı zarar vermek ya da bile bile hasta etmek ister misiniz” diye sorsanız, hepsi dalga mı geçiyorsun diye tepki verirler, ancak, çoğu anne-baba farkında olmadan bu şekilde bir davranış içerisindedirler.
Hepimiz, en kıymetli varlıklarımızın ve geleceğimizin çocuklar olduğunu çok kolaylıkla ve düşünmeden söyleriz. Herkesin yaşamında ve yaşam alanlarında bir çocuk mutlaka vardır, kendi çocuğu olsun, torunu olsun, yeğeni olsun. Evlerdeki çocuk odaları, çocuk mobilyaları, çocuk mamaları hatta oyuncaklar: Hepsinin başında “çocuk, bebek” kelimeleri olsun ya da olmasın, çocuklara uygunluğununa teknik ve eleştirel gözden bakıldığında bazı acı gerçekler ortaya çıkar. Bunun için uzman olmak da gerekmez, azıcık araştırma, çocuk için kriterleri sıralama ve bunların edinilmesi düşünülen nesnede olup olmadığının kontrolü en çabuk ve doğru sonuca ulaştırabilir.
Nedir çocuk, bebek ortamları, çevre, eşya, oyuncak, giysi, yiyecek de bulunması gerekenler?
Okumaya devam et “Bebek-Çocuk Odası”
BİR GARİP YOLCUYUM HAYAT YOLUNDA, Gündüz ATEŞ,(E) Dz.Yzb.
5 OCAK 1955-ilde Heybeliada’da dünyaya geldim ve Aşık Veysel’in o çok sevdiğim dizelerinde dediği gibi : “İKİ KAPILI BİR HANDA GİDİYORUM GÜNDÜZ GECE”
Bizim çocukluğumuzda televizyon değil radyo bile yoktu, sonradan geldi. Aslında evimizde elektrik, su bile yoktu. Doğal gaz var mıydı diye kimse sormaz umarım. Gaz lambası denilen bir mumluk aydınlatma cihazı ve sonradan eve giren ve sadece önemli anlarda yakılan lüks ise gerçekten lüks bir aydınlatma cihazı idi. Lüksün ışık veren gömlekleri pahalı idi. Bir parmak şeklindeki gömleğin kağıt paketinden çıkarılıp yerine takılması ve ipinin sıkılması hala aklımda. Okumaya devam et “60’ında Babalar Günü”
Aşırı egzersiz karşıtları görüşlerini yumuşatmaya başladı.
İsmet İnönü’nün, “Bir erkeğin ağlayışıdır” denen ve insan sesine en yakın sesleri veren viyolonsele karşı özel bir ilgisi vardı. Bu nedenle de parmaklarının katılaştığı ve çalmanın zorlaştığı bir yaşta; 50 yaşında viyolonsel dersleri almaya başladı.
Most of us think when we get older we must loose our athletic capabilities and we have to stop any kind of high or middle density exercises, activities and be content with short walks and even just stay at home, as if not behaving so is a wrong doing and getting negative comments from the society. Okumaya devam et “Aging and Performance”
İlave konular için lütfen yorum yazın
Spor, Beden eğitimi
Sanatsal Faaliyetler
Entellektüel Faaliyetler
Sosyal Faaliyetler
İkinci bir kariyer, gönüllü işler
Diğer
Please comment for adding new subjets
Sports/Physical Activities
Creative activities
Social Activities
Intellectual Activities
Second Careers, Volunteering, Semi-Retirement
Other
Forecast, Simulation, Dreaming Okumaya devam et “Öngörü, Benzetme, Hayal”
Soon after arriving at Reading, MA, I started to run here, for curiosity, for learning around and mainly to get prepared future events in my mind which one of that is to participate a half-marathon here in Boston. Me and my wife arrived here on December 30,2014, New Year eve, and my first run was around Lake Quannapowitt,on January 1, 2015, just 36 hours later then my arrival, with a distance, including distance from and to Johnsonn Woods where I was living, was about 9 miles.
La mia passione: Il collezionismo, da adm.(R) Mario Schettino, Italian Navy, Caserta, Italia, GIU 2105
Verso i miei 40 anni di età sono stato colto da una forma quasi maniacale: Il Collezionismo.
Ho iniziato a dedicarmi a collezioni che avessero a che fare con le mie più forti passioni, e avrei voluto che i miei figli, quando ne sarebbero entrati in possesso, le continuassero e le ampliassero.
Ho cominciato a raccogliere fotografie di Napoli, città che amo molto. Giravo per mercatini Bric-à -Brac dove trovavo fotografie di Napoli fine ‘800, primi ‘900. Le raccoglievo in albums con tasche trasparenti.
Poi è subentrata una nuova passione: I Francobolli del Mare. Li ho raccolti in numerosi albums sotto vari argomenti: “navi a vela”, “navi a motore”, “navi militari”, “geografia del mare”, “fauna marina”, “ la storia sul mare”, ecc. La collezione, che sto ancora facendo e riguarda tutto il mondo, si è andata rapidamente ingrossando ed ora conta 19 albums.
Quando a 56 anni di età la Marina Militare mi ha posto in pensione ho messo ordine alle cose che nel corso degli anni avevo accumulato con acquisti o con regali. Primi fra tutte i “Crest” Ne ho raccolti 97 tra italiani ed internazionali. Ho dovuto fermarmi perché le pareti del mio appartamento ne erano piene. In una scatola che custodivo in un baule ho trovato un centinaio di medagliette navali in argento o in rame. Quando due unità navali si ormeggiano vicine è consuetudine tra gli ufficiali scambiarsi la propria medaglietta o il proprio crest. In tanti anni di imbarco avevo raccolto un numero considerevole sia di medagliette che di crest. Dove conservare le medagliette? Una bacheca– vetrinetta mi è sembrata il miglior contenitore per poterle mantenere a vista.
Ma le scoperte non sono finite: nello stesso baule un’altra scatola conteneva una grande quantità di accendisigari “Zippo” con inciso il disegno ed il nome della nave dalla quale proveniva. Le Zippo erano gli accendini in uso sulle navi della US Navy. Negli anni in cui ero imbarcato le unità della Marina italiana avevano mutuato questa usanza ed anche le Zippo erano diventate graditi oggetti di scambio tra unità navali o di omaggio agli ufficiali di passaggio sulle unità navali. Non potevo dimenticare le Zippo nella scatola! Anche loro sono andate in una apposita bacheca.
Tutti questi oggetti, insieme ad altri come la sciabola di ordinanza, 4 modellini di navi a vela ed una fregata moderna, stampe a soggetto navale hanno trasformato la mia casa in un …..museo. Mi consola sapere che tutti gli ufficiali di Marina di tutte le nazioni del mondo amano raccogliere, conservare e mostrare i ricordi della loro vita sul mare.
Cosa ne faranno i miei figli? Non credo che apprezzeranno tutto questo materiale che andrebbe a saturare i loro salotti senza avere quel valore che ha rappresentato per me. Ne facciano quello che vogliono. A me hanno riempito l’animo di bellissimi ricordi.
Near to my 40 years of age I was almost maniacal became enamored of an hobby:The Collectibles.
I have started to dedicate myself to collections that became my strongest passions and I would like by my children, when they would come into possession, to be continued and extended.
I began to collect photographs of Naples, a city that I love very much. I was visiting to Bric-à-Brac markets where I was buying photographs of Naples between 800 and 900’s. I was collecting them in an album that has transparent pockets.
Then it is replaced by a new passion: The Stamps of the Sea. I have collected them in several albums under various topics: “sailing ship”, “motor boats”, “military ships”, “geography of the sea”, “marine life”, “the story of the sea”, etc. The collection, which I’m still doing within the coverage of the whole world, it has been expanded rapidly and now has reached up to 19 albums.
When I was 56 Italian Navy has put me on retired position I started to organize the things that I had accumulated over the years through purchases or gifts. First of all the “Crest” I have collected 97 of them Italian and international. I had to stop because the walls of my apartment were full. In a box that I was keeping in a baggage I found a hundred naval medals in silver or copper. When two ships are moored nearby it is a navy tradition among the officers exchanging their medal or its crest. In many years of boarding I had collected a considerable number of medals and crests. Where to store the medals? A bulletin board – cabinet seemed the best container to keep them in view.
But the findings are not over: in the same trunk another box contained a large amount of lighter “Zippo” engraved with the design and the name of the vessel from which it came. The Zippo lighters were used on ships of the US Navy. During the years when I was embarked units of the Italian Navy they had adopted this custom and also the Zippo had become acceptable objects of exchange between ships or tribute to the officers passing on naval units. I could not forget the Zippo in the box! They too have be positioned in a special bulletin.
All these objects, along with others like the sword of order, 4 models of sail boat and a modern frigate prints naval subject have turned my house into a … ..museo. I will be relieved if I learn that all naval officers of all countries of the world like to collect, preserve and show the memories of their life at sea. What will my children do? I do not think they will appreciate all this material which would fill to overflowing their living rooms without knowing what they means for me. They can do whatever they want. For me they are full of great memories.